Lawina` to piąta już z kolei powieść Jolanty Marii Kalety. Tym razem Autorka ukazuje rozpaczliwą walkę byłego akowca, którego ducha nie złamało stalinowskie więzienie, o zachowanie własnych przekonań, dochowanie wierności dawnym ideałom, możliwość normalnego życia w kraju za `żelazną kurtyną`, o prawo do miłości. Bohater powieści - chirurg Jędrek Madej - skierowany nakazem pracy do szpitala w Kowarach, miasteczka u stóp Karkonoszy, rychło przekonuje się, że skrywa ono mroczną tajemnicę, pilnie strzeżoną przez milicję, UB i wojsko KBW. Przez przypadek w jego ręce trafiają dziwne fotografie. Widnieje na nich tajemniczy symbol w kształcie dwóch ogniw łańcucha splecionych ze sobą, niezrozumiałe wyliczenia matematyczno-chemiczne oraz mapa, na której w języku niemieckim oznaczono kilka miejscowości. Otoczony przez donosicieli, podejmuje ryzykowną grę mającą wyjaśnić gdzie umieszczono ów symbol, co on oznacza i czemu ma służyć oraz jaką tajemnicę skrywają pozostałe fotografie. Przeciwko sobie ma żołnierzy korpusu bezpieczeństwa, kierowanych przez bezwzględnego porucznika Jenota, pana życia i śmierci oraz grasujący po okolicy Werwolf. Sam może liczyć jedynie na pomoc leśniczego Kujawy, człowieka o podobnym życiorysie i poglądach. Gdy w życiu Madeja pojawią się kobiety, znajdzie się w śmiertelnej pułapce.

Riese - to kryptonim największego projektu górniczo-budowlanego realizowanego przez III Rzeszę w latach 1943-1945 w Górach Sowich na Dolnym Śląsku. Cel jego budowy do dziś nie został jednoznacznie wyjaśniony. Jesień 1946 roku. Do Głuszycy, niewielkiej miejscowości w Górach Sowich, z tajną misją przybywa zagadkowy mężczyzna. Przedmiotem jego zainteresowania są sztolnie wykute we wnętrzu gór. Poczynania mężczyzny bacznie obserwuje UB i NKWD. Wiosna 1992 roku. W ręce sędzi Laury Szeligi wpadają dokumenty, z których wynika, że jej zmarły ojciec nie był tym, za kogo ona go uważała. Usiłując dojść prawdy, przekona się, że tajemnica skrywana przez Riese nadal rzuca złowrogi cień, wciąż budzi emocje i popycha ludzi do zbrodni. W powieści odnajdziemy także dalsze losy bohaterów W cieniu Olbrzyma debiutu literackiego autorki.

Jest jesień 1991 roku, w Polsce zachodzą przemiany ustrojowe. Nad brzegiem Odry znaleziono zwłoki inżyniera Pawła Rylskiego. Z prowadzonego śledztwa niewiele wynika, a na dodatek ginie dokumentacja zmarłego, w której ponoć znajdowało się wiele cennych informacji. Dlaczego ktoś miałby zamordować poszukiwacza skarbów, jakich setki w Polsce? Może ktoś nie chce,

13 października 1307 roku, w piątek, z miasta Troyes we Francji ucieka dziesięciu templariuszy, aby uniknąć aresztowań zorganizowanych przez króla, Filipa Pięknego. Mają do wypełnienia tajną misję, od której zależy przyszłość zakonu. Kierują się na wschód, do odległej od Francji krainy, gdzie zagubiona pośród głuszy, znajduje się komandoria Klein Öls. Magda Michalska po rozwodzie z mężem, wyrzucona za działalność związkową z pracy, przeprowadza się z Wrocławia na zabitą dechami wieś, gdzie odziedziczyła po swoim zmarłym w podejrzanych okolicznościach dziadku chałupę. W szkole rolniczej w pobliskim Henrykowie, dzielącej pospołu z klasztorem cystersów zabytkowe budynki dawnego opactwa, otrzymuje posadę nauczycielki. 13 grudnia, po pierwszej spędzonej w nowym domu nocy, budzi się w realiach Polski stanu wojennego. Magda, mieszkańcy Świątnik oraz niewielka społeczność henrykowskich cystersów dostają się w tryby aparatu władzy. Jakby tego było mało, we wsi dochodzi do serii brutalnych morderstw. Czy są one dziełem pospolitych przestępców, czy mają związek z tajemnicą od wieków skrywaną przez klasztor i jego zakonników? Czy to możliwe, aby mnich przedstawiony w zagubionym przed wiekami przypadkowo odnalezionym fragmencie Księgi Henrykowskiej był templariuszem? A może to tylko zręczna mistyfikacja? Autorka wykorzystała analogię pomiędzy tragicznym końcem zakonu templariuszy a tragedią, która dotknęła Solidarność w noc wprowadzenia stanu wojennego - obydwa wydarzenia miały miejsce trzynastego, poprzedzone były tajnymi przygotowaniami, łamały obowiązujące wówczas prawa, a zatrzymanych traktowano brutalnie.

Książka „Nie wchodź w moją ciszę” to dramat psychologiczno-erotyczny z elementem kryminału, w którym nie brak emocjonalnie naszkicowanych treści. Główną bohaterką jest Maja - piękna, niezależna i bardzo inteligentna 32 letnia singielka zmagająca się od lat z problemem pracoholizmu i perfekcjonizmu, co niestety nie do końca sobie uświadamia… Przewrotny los, który nieoczekiwanie stawia na jej drodze mężczyznę, przystojnego i charyzmatycznego dewelopera Adama zmusza bohaterkę do zmiany i analizy własnego samodestrukcyjnego postępowania. Miłość Mai i Adama przeradza się w trudny i bardzo namiętny romans...Dla Adama bohaterka podejmuje nie łatwą walkę ze swoim destrukcyjnym nałogiem. W książce nie brakuje również refleksji dotyczących macierzyństwa, strachu przed nim jako czymś zupełnie nieznanym i niezrozumiałym dla głównej bohaterki... Powieść jest bardzo współczesna i spójna w narracji. Czytelnik w kolejnych rozdziałach książki orientuje się, iż nie ma do czynienia z klasycznym "love story", tylko książką która niejednokrotnie zachwyci, otworzy szeroko oczy odbiorcy, wywoła silne emocje nie da o sobie zapomnieć i trochę skaleczy w momentach mówiącym o przejmującej stracie, jaką stanowi tytułowa cisza głównej bohaterki...

„Osobliwość ciszy” jest ostatnią częścią z entuzjazmem przyjętej przez czytelników „Trylogii ciszy”. Autorce po raz kolejny udało się zaskoczyć w taki sposób, aby do ostatnich kart nie ujawnić jak finalnie potoczą się losy głównych bohaterów. W tej odsłonie Masłowska-Burnos dzieli czas fabularny na dwie części, na przeszłość i teraźniejszość, co zdecydowanie buduje napięcie, a fabuła wciąż zachowuje swój logiczny przebieg i spójność narracji, dzięki czemu Czytelnik wciąż nie gubi się w ciekawie zaplątanej treści.